به نقل از «فرارو»

خطر بیماری قلبی در کمین این زنان است

تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۵۷۲۲۹

نتایج تحقیقات پیشرفته بر عوامل احتمالی اولیه زندگی ازجمله فقر، سوءاستفاده جسمانی یا روانی که ممکن است بر میزان از دست دادن تخمک تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را در زنان یائسه افزایش دهد، تاکید کرد.

به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال نت، به‌طور معمول، بیماری‌های قلبی عروقی در زنان با از دست دادن عملکرد تخمدان با انتقال به سال‌های غیر باروری همراه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیماری‌های قلبی عروقی به‌ویژه با از دست دادن سریع ذخیره تخمدان و یائسگی زودرس یا در زنانی که هر دو تخمدان را با جراحی برای کاهش سایر خطرات پزشکی مانند سرطان تخمدان برداشته‌اند، مرتبط است.

بیماری‌های قلبی عروقی، بزرگترین قاتل زنان در سراسر جهان، بیشتر از طریق سکته‌های مغزی و حملات قلبی قربانی می‌گیرد همچنین یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در مردان است.

بر اساس شنیده‌ها در کنفرانس بزرگ پزشکی در استرالیای جنوبی، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در زنان با سن کمتر در حال افزایش است، در حالی که در مردان کاهش می‌یابد.

پروفسور مارسل سدارز، مدیر بخش غدد درون‌ریز تولید مثل در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو آمریکا، سخنران اصلی کنگره ابتکار تولید مثل آسیا و اقیانوسیه ۲۰۲۳ در آدلاید گفت: زنان ذخایر تخمدانی متفاوتی دارند که به‌عنوان تعداد و کیفیت تخمک‌های باقی‌مانده در سال‌های باروری تعریف می‌شود.

زنانی که یائسگی زودهنگام را تجربه می‌کنند، برای مثال در ۴۰ سالگی، در مقایسه با زنانی که در ۵۰ سالگی و بعد از آن دچار یائسگی طبیعی می‌شوند، در معرض خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی در مراحل بعدی زندگی هستند.

خطر بیماری قلبی در کمین این زنان است

پروفسور سدارز توضیح داد: کمبود استروژن در دوران یائسگی و پس از آن با خطر بیماری قلبی عروقی اغلب از طریق تغییرات متابولیک ازجمله توزیع مجدد چربی بدن، تغییر چربی‌ها و افزایش فشار خون مرتبط است.

وی ابراز کرد: این خطرات با جایگزینی استروژن تا حدودی کاهش می‌یابد اما معتقدیم که برخی مکانیسم‌های اساسی مشترک منجر به کاهش ذخیره تخمدان و افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی می‌شود. زنان دارای عوامل خطرزای منحصر به‌فرد جنسی، برای این بیماری هستند که می‌تواند در اوایل دوران کودکی و دوران باروری آنان ظاهر شود.

دوره‌های حساسی از آسیب‌پذیری برای پیشرفت بیماری وجود دارد، نه تنها در محیط درون رحمی بلکه در اوایل دوران کودکی و نوجوانی که فرد به‌ویژه نسبت به عوامل درونی و بیرونی حساس است. عوامل بیرونی ممکن است شامل موقعیت‌های اجتماعی نامطلوب مانند فقر، بی‌توجهی یا آزار جسمانی یا روانی باشد.

پروفسور سدارز بیان کرد: شاخص‌های اولیه آسیب‌پذیری نیاز به تحقیقات بیشتری دارد زیرا ممکن است پنجره‌ای به سلامت قلب و عروق و فرآیندهای پیری سلولی در آینده ارائه دهند.

وی خاطرنشان کرد: ما در حال بررسی مکانیسم‌هایی مانند استرس اکسیداتیو، کوتاه شدن تلومر و اختلال عملکرد میتوکندری به‌عنوان معیارهای سن سلولی هستیم. این اختلال عملکرد میتوکندری، نیروگاه سلول، ممکن است از دست دادن عملکرد تخمدان را افزایش دهد و زمینه‌ساز خطر قلبی عروقی باشد.

سدارز اظهار کرد: به‌طور مشابه، ممکن است مکانیسم‌های اساسی برای طولانی کردن عملکرد تولید مثل و محافظت در برابر خطرات قلبی عروقی وجود داشته باشد. این واقعیت که بیماری‌های قلبی عروقی در زنان در حال افزایش است در حالی که در مردان کاهش می‌یابد، نیاز به بررسی علل خاص پیری و افزایش خطر برای زنان را نشان می‌دهد.

وی اضافه کرد: توجه به تخمدان ممکن است عضوی را شناسایی کند که نسبت به روند پیری حساس‌تر است و امکان پیش‌بینی زودهنگام خطرات قلبی عروقی که از مداخله اولیه حمایت می‌کند را بدهد. تخمدان به‌طور منحصر به‌فردی نسبت به سایر اندام‌ها پیر می‌شود. چه چیزی باعث از بین رفتن چنین اندام حیاتی می‌شود و چگونه بر باروری و سلامتی تأثیر می‌گذارد؟

سدارز در پایان گفت: سبک زندگی سالم، ازجمله رژیم غذایی خوب و ورزش، در مداخله زودهنگام احتمالی برای بیماری‌های قلبی عروقی بسیار مهم است اما اگر بتوانیم علائم اولیه پیری و خطر قلبی عروقی را به وضوح شناسایی کنیم، شاید قادر باشیم داروهایی برای مبارزه مستقیم با شروع بیماری ایجاد کنیم. شناسایی زنان در معرض خطر و نیازمند مداخله زودهنگام برای داشتن زندگی سالم بسیار مهم است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: بیماری قلبی زنان قیمت طلا و ارز قیمت موبایل بیماری های قلبی عروقی دست دادن خطر بیماری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۵۷۲۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام